Konstytucja II Federacji Nordackiej

z dnia 31/07/2023
KONSTYTUCJA II FEDERACJI NORDACKIEJ
z dnia 31 lipca 2023 roku

   

Mając na względzie ogólne dobro kraju oraz chęć jego stabilizacji uzgadniamy, co następuje:


ROZDZIAŁ I
FEDERACJA

Artykuł 1.

II Federacja Nordacka, zwana także Nordatą, to państwo federalne, które:

  1. jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli,
  2. urzeczywistnia zasady sprawiedliwości społecznej,
  3. strzeże nienaruszalności swojego terytorium,
  4. zapewnia bezpieczeństwo obywatelom i mieszkańcom,
  5. strzeże dziedzictwa narodowego,
  6. przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego.
  7. czerpie z dorobku oraz tradycji Unii Trzech Narodów, I Federacji Nordackiej i Unii Nordackiej.


Artykuł 2.
Językami urzędowymi w II Federacji Nordackiej są: język nordacki, który podlega szczególnej ochronie określonej w odrębnej ustawie oraz mowa powszechna, w której zapisano niniejszą Konstytucję.


Artykuł 3.

  1. Ustrój II Federacji Nordackiej opiera się na podziale władzy na wykonawczą, ustawodawczą i sądowniczą oraz ich równowadze.
  2. Władzę wykonawczą sprawują Prezydent i Rada Ministrów z Premierem na czele.
  3. Władzę ustawodawczą sprawuje Kongres.
  4. Władzę sądowniczą dzierży Najwyższy Sąd Federalny.


Artykuł 4.
Stolicę, symbole narodowe oraz obowiązującą walutę określa osobna ustawa.


Artykuł 4a.

W II Federacji Nordackiej obowiązuje następująca hierarchia aktów prawnych:


1) Konstytucja;

2) ustawy specjalne;

3) ratyfikowane umowy i traktaty międzynarodowe;

4) ustawy zwykłe, zwane także ustawami;

5) akty wykonawcze;

6) prawo lokalne;

7) prawo naturalne i zwyczajowe.


ROZDZIAŁ II

PREZYDENT 


Artykuł 5.
Prezydent II Federacji Nordackiej:

  1. reprezentuje państwo poza jego granicami,
  2. stoi na straży trwałości i stabilności kraju,
  3. czuwa nad przestrzeganiem praw obywatela,
  4. wydaje rozporządzenia,
  5. powołuje Prezesa Federalnej Komisji Wyborczej.
  6. nadaje ordery i odznaczenia państwowe oraz odbiera je za zgodą Kongresu. 


Artykuł 6.

  1. Prezydent II Federacji Nordackiej wybierany jest przez Naród zwykłą większością głosów na 150-dniową kadencję w wyborach tajnych, bezpośrednich i powszechnych.
  2. Urząd Prezydenta może piastować wyłącznie obywatel Nordaty.


Artykuł 7.
Prezydent posiada prawo do weta ustawodawczego, które Kongres może odrzucić większością specjalną.


Artykuł 8.
Ta sama osoba może pełnić urząd Prezydenta II Federacji Nordackiej maksymalnie dwie kadencje pod rząd.


ROZDZIAŁ III
WŁADZA USTAWODAWCZA


Artykuł 9.
Kongres to najwyższy organ władzy ustawodawczej w II Federacji Nordackiej.


Artykuł 10.
1. Kongres wybierany jest na 120-dniową kadencję w wyborach tajnych, bezpośrednich, powszechnych i proporcjonalnych.


2. Na Członka Kongresu może zostać wybrany wyłącznie obywatel Nordaty. 


Artykuł 11.
Obradom Kongresu przewodniczy Spiker, którego sposób wyboru określa odrębny akt prawny.


Artykuł 12.
Spiker:

  1. Reprezentuje Kongres,
  2. Zwołuje i przewodniczy posiedzeniom,
  3. Stoi na straży równości i sprawiedliwości głosowań,
  4. Stoi na straży powagi urzędu Kongresu.


Artykuł 13.
Kongres uchwala ustawy:

  1. Kongres uchwala ustawy konstytucyjne, które zmieniają albo uchylają zapis lub zapisy niniejszej Konstytucji; podejmuje uchwały, które są aktami wykonawczymi; uchwala ustawy zwykłe i ustawy specjalne. 
  2. Kongres w toku debaty może zmienić rangę procedowanej ustawy zwykłej na ustawę specjalną albo ustawy specjalnej na ustawę zwykłą. Taka decyzja podejmowana jest w głosowaniu, gdzie wolę zmiany musi wyrazić zwykła większość Członków Kongresu. 


Artykuł 14.

  1. Kongres uchwala ustawy zwykłe poprzez większość zwykłą – oddanie więcej głosów “Za” niż “Przeciw”.
  2. Kongres ratyfikuje umowy międzynarodowe i traktaty akcesyjne poprzez większość bezwzględną - oddanie więcej głosów "Za" niż "Przeciw" i "Wstrzymanych".
  3. Kongres uchwala ustawy specjalne i ratyfikuje traktaty międzynarodowe redukujące uprawnienia II FN na rzecz innego podmiotu poprzez większość specjalną – ⅔ głosów „Za”.
  4. Kongres uchwala ustawy konstytucyjne poprzez większość konstytucyjną – ¾ głosów „Za”.
  5. Kongres nie może uchwalić ustawy konstytucyjnej ani specjalnej, jeśli nie zebrano kworum, czyli w głosowaniu wzięła udział mniej niż połowa członków Kongresu.


ROZDZIAŁ IV
RADA MINISTRÓW

Artykuł 15.
Rada Ministrów jest organem naczelnym władzy państwowej, który sprawuje, wraz z Prezydentem, władzę wykonawczą w II Federacji Nordackiej.


Artykuł 16.
Radzie Ministrów przewodniczy Premier, wybierany przez Prezydenta i zatwierdzany przez Kongres zwykłą większością głosów. Jeśli Prezydent nie wybierze kandydata na Premiera w wyznaczonym terminie, obowiązek ten przechodzi na Kongres, który w takiej sytuacji wybiera kandydata spośród członków Kongresu. Premierem może zostać tylko i wyłącznie obywatel Nordaty.


Artykuł 17.
Rada Ministrów:

  1. Prowadzi politykę wewnętrzną i zewnętrzną państwa,
  2. Kieruje administracją rządową,
  3. Zapewnia wykonanie ustaw,
  4. Zapewnia bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne państwa,
  5. Zarządza Skarbem Federalnym,
  6. Ustala budżet,
  7. Wydaje rozporządzenia,
  8. Ustala organizację i tryb swojej pracy.


Artykuł 18.

Premier:

  1. Powołuje i odwołuje Ministrów,
  2. Koordynuje działanie Ministerstw i innych podległych sobie organów,
  3. Przynajmniej raz w ciągu trwania swojej kadencji przedstawia przed Kongresem sprawozdanie z działania Rady Ministrów.
  4. podpisuje w imieniu II Federacji Nordackiej umowy międzynarodowe i przekłada je Kongresowi do ratyfikacji. 
  5. uznaje, a za zgodą Kongresu wyrażoną w uchwale wycofuje uznanie innym mikronacjami. 
  6. może przekazać część swoich uprawnień odpowiedniemu ministrowi. 


Artykuł 19.
Rada Ministrów na czele z Premierem podaje się automatycznej dymisji na pierwszym posiedzeniu kolejnej kadencji Kongresu.


ROZDZIAŁ V
USTRÓJ TERYTORIALNY


Artykuł 20.
W II Federacji Nordackiej wyróżnia się następujące jednotki podziału terytorialnego:


1) Państwa stowarzyszone,

2) Wspólnoty autonomiczne,

3) Prowincje,

4) Dystrykty.


Artykuł 21a.
1. Państwo stowarzyszone to niepodległy albo częściowo niepodległy kraj, który na podstawie zawartego z II Federacją Nordacką traktatu zdecydował się na przekazanie jej części swoich suwerennych uprawnień. W szczególności dotyczy to wspólnej waluty, wojska, polityki zagranicznej lub współdzielenia systemów informatycznych. 


2. Prawa i obowiązki danego państwa stowarzyszonego reguluje zawarty z nim traktat ratyfikowany przez Kongres.


Artykuł 21b.

1. Wspólnota autonomiczna to szczególna jednostka podziału terytorialnego II Federacji Nordackiej, która oprócz autonomii w zakresie polityki wewnętrznej, posiada ograniczone prawo do prowadzenia polityki zagranicznej.


2. Wspólnoty autonomiczna zakładane są na wniosek prowincji za zgodą Kongresu wyrażoną w uchwale podjętą większością specjalną.


3. Wspólnota autonomiczna staje się prowincją:


1. na wniosek władz wspólnoty za zgodą Kongresu wyrażoną w uchwale podjętą większością zwykłą;


2. automatycznie, gdy przez 60 dni z rzędu liczba osób zameldowanych we wspólnocie nie przekracza 4.


4. Wspólnoty autonomiczne posiadają wszelkie prawa przysługujące prowincji, a ponadto prawo do:


1. samodzielnego prowadzenia polityki zagranicznej zgodnej z interesami II Federacji Nordackiej,

2. zawierania umów międzynarodowych zgodnych z prawem II Federacji Nordackiej,

3. pierwszeństwa prawa lokalnego nad aktami wykonawczymi II Federacji Nordackiej.


5. Wspólnoty autonomiczne mają obowiązek:


1. przestrzegać przepisów swoich konstytucji, 


2. szanowania i egzekwowania prawa federalnego z wyłączeniem aktów wykonawczych, 


3. szanowania i egzekwowania wyroków Najwyższego Sądu Federalnego, 


4. utrzymywania stabilności wewnętrznej, czyli takiego stanu panującego w regionie, który nie zagraża integralności II Federacji Nordackiej. 


6. W przypadku, gdy polityka zagraniczna prowadzona przez Wspólnotę Autonomiczną rażąco godzi w interesy II Federacji Nordackiej, Kongres ma prawo podjąć uchwałę poprzez większość specjalną o tymczasowym przejęciu kontroli nad dyplomacją wspólnoty przez władze federalne - nie dłużej niż na 3 miesiące. Wspólnota autonomiczna ma prawo zaskarżyć decyzję Kongresu do Najwyższego Sądu Federalnego, jeśli uzna uchwałę za bezzasadną. 


Artykuł 21c. 

1. Prowincja to autonomiczny i integralny region II Federacji Nordackiej. 


2. Prowincje posiadają prawa do:


1. ustanawiania prawa lokalnego i prowadzenia własnej polityki wewnętrznej zgodnych z prawem federalnym,


2. własnych organów władzy, w szczególności ciała ustawodawczego i wykonawczego,


3. dysponowania własnym majątkiem, 


4. kultywowania swoich tradycji, 


5. samodzielnego określania swojej symboliki. 


3. Prowincje mają obowiązek:


1. szanowania i egzekwowania prawa federalnego oraz wyroków Najwyższego Sądu Federalnego, 


2. utrzymywania stabilności wewnętrznej, 


Artykuł 21d.

Dystryktami są obszary II Federacji Nordackiej pozbawione autonomii i pozostające pod bezpośrednią kontrolą władz centralnych.


Artykuł 22. [Procedura akcesyjna]

1. Niepodległe polskie państwa wirtualne mogą złożyć wniosek o akcesję do II FN jako prowincja lub wspólnota autonomiczna do Ministra Spraw Zagranicznych lub Premiera II FN. Organ, do którego złożono wniosek, ma obowiązek podpisać z niepodległym krajem traktat akcesyjny, który wchodzi w życie wraz z pozytywnym zakończeniem się procedury akcesyjnej albo jest automatycznie wypowiadany po negatywnym zakończeniu się procedury akcesyjnej. 


2. Traktat akcesyjny poddawany jest pod głosowanie w Kongresie. Odmowa ratyfikowania traktatu przez Kongres równoznaczna jest z odrzuceniem wniosku o akcesję. 


3. Wniosek o akcesję jako prowincja jest akceptowany wraz z ratyfikacją traktatu przez Kongres. 


4. Traktat akcesyjny wspólnoty autonomicznej po ratyfikacji przez Kongres musi zostać pozytywnie zaopiniowany przez obywateli II Federacji Nordackiej w referendum ogólnofederalnym organizowanym przez Federalną Komisję Wyborczą w 7 dni po ratyfikacji traktatu. Jeśli ponad połowa głosujących w referendum opowie się ZA przystąpieniem do federacji nowej wspólnoty, procedura akcesyjna kończy się pozytywnym wynikiem, a traktat akcesyjny wchodzi w życie. W przeciwnym wypadku wniosek o akcesję zostaje odrzucony. 



Artykuł 23. [Procedura secesyjna]

  1. Prowincje i wspólnoty autonomiczne mają prawo do wystąpienia ze struktur II Federacji Nordackiej na podstawie równego i sprawiedliwego referendum ogólnoregionalnego, w którym ponad połowa głosujących opowie się za wyjściem ich regionu z II Federacji Nordackiej.
  2. Po uzyskaniu pozytywnego wyniku referendum, władze regionu przedkładają informację o wyniku przed Kongres oraz Prezydenta. Po upływie dwóch tygodni od złożenia pisma z informacją o wyniku referendum, proces secesji dobiega końca. W czasie trwania okresu wyjścia, region dalej jest częścią II Federacji Nordackiej. 


ROZDZIAŁ VI
WŁADZA SĄDOWNICZA


Artykuł 24.
Najwyższy Sąd Federalny, (zwany także Sądem Federalnym) zajmuje się sprawami konstytucyjnymi, sądzeniem członków władzy, stwierdzaniem ważności wyborów i referendów oraz wydawaniem wykładni prawa, a także sprawami cywilnymi, karnymi i odwoławczymi od wyroków sądów lokalnych. 


Artykuł 25.

  1. Na czele Najwyższego Sądu Federalnego stoi Sędzia Najwyższy, mianowany przez Kongres w drodze uchwały zwyczajnej,
  2. Sędzia Najwyższy posiada możliwość powoływania Sędziów Federalnych, którzy na polecenie Sędziego Najwyższego mogą samodzielnie prowadzić wyznaczone rozprawy sądowe.


Artykuł 26.
1. W przypadku gdy Sędzia Najwyższy lub Sędzia Federalny nie wykonuje należycie powierzonych mu obowiązków lub jego działania szkodzą państwu, Kongres na wniosek grupy dwóch Członków Kongresu lub Ministra Sprawiedliwości może odwołać Sędziego ze stanowiska w drodze uchwały podejmowanej większością konstytucyjną.


2. Odwołany przez Kongres Sędzia nie może być ponownie powołany na urząd Sędziego przez okres minimum 3 miesięcy od utraty stanowiska. 


Artykuł 27.
Szczegółowy ustrój i działanie władzy sądowniczej określa ustawa.


ROZDZIAŁ VII
PRAWA OBYWATELA


Artykuł 28.
Obywatel II Federacji Nordackiej ma prawo do:

  1. Wolności słowa,
  2. Wolności przekonań,
  3. Wolności wyznania,
  4. Bezpieczeństwa,
  5. Uzyskania pomocy od organów państwowych,
  6. Zrzeszania się w organizacje i partie polityczne,
  7. Brania udziału w wyborach i referendach,
  8. Wymagania rzetelnego funkcjonowania organów rządowych i prowincjonalnych.


ROZDZIAŁ VIII
PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 29.
Niniejsza Konstytucja wchodzi w życie z chwilą ogłoszenia.


Wielki Imperator Kiriański
/-/ Bolesław Franciszek Kirianóo von Hohenburg

Naczelny Erudyta Magisterium Klindońskiej Republiki Technokratycznej

/-/ Leonid Repulijski

Prezydent IV Republiki Muratyki
/-/ Albert Fryderyk de Espada